Voorwoord
Een goede vriend en ik zijn regelmatig, onder het genot van een drankje in één van onze stamcafeetjes , aan het bomen over ons geloof en over de dingen die zoal in onze wereld plaatsvinden.
Het kan natuurlijk niet anders, of Israël en de Midden-Oosten problematiek passeert de revue, zodra Israël wéér een nieuwe ‘anti-Palestijnse –maatregel’ heeft afgekondigd. Meestal zegt m’n maat dan: “Heb je al gezien/gehoord wat Israël nóú weer gedaan heeft?!” En ik antwoord dan zoiets van: “Nee, ik wíl het allemaal niet meer zien, want ik weet niet meer of ik kwaad of verdrietig moet worden!”
Wij zijn christenen en weten in feite niet anders, dan dat het volk van Israël Gods oogappel is. Zo heeft de bijbel, God’s Woord, ons dat geleerd. Derhalve moeten we er vanuit gaan dat God een plan heeft met Israël.
Máárrr… betekent dat dan
automatisch, dat we geen kritiek mogen hebben op dat volk? Natuurlijk, Hamas,
Hezbollah en andere islamitische organisaties in omringende landen zijn er zelf
ook niet vies van om zo hier en daar eens
wat bommetjes/raketjes op Israël
te smijten, maar laten we eerlijk zijn: dat is meestal ouwe afgedankte troep,
dat uit eerdere, véél eerdere oorlogen/ongeregeldheden stamt. Ter illustratie:
één Palestijnse raket kost hen ongeveer 500 dollar waar een Israëlische raket
500.000 dollar kost….
Ik hoorde eens een preek, waarin de voorganger sprak van een “Godswonder”. Er waren twee raketten
op Israël afgevuurd en de afweermaatregelen
werkten niet. Toch bogen de raketten af “door een korte, harde windvlaag” en stortten in zee. Dat was geen wonder, maar gewoon domme pech
voor de Palestijnen, want die ouwe troep van hun weigert om de haverklap
dienst! En ondanks dat Israël niet getroffen werd, stuurden ze toch wat terug:
een veelvoud aan raketten à $500.000 per stuk, die het weinige dat er op
Palestijns gebied nog te vernielen viel met de grond gelijk maakte.
Voor zowel de materiële, als de immateriële schade geldt dat de verhoudingen werkelijk volkomen zoek zijn! Wie kijkt naar bijv. de slachtoffers, zal zien dat de verhouding 98 – 2 is. Dat wil dus zeggen: op elke 100 slachtoffers zijn er 2 Israëlisch en 98 Palestijns…!
Voor zowel de materiële, als de immateriële schade geldt dat de verhoudingen werkelijk volkomen zoek zijn! Wie kijkt naar bijv. de slachtoffers, zal zien dat de verhouding 98 – 2 is. Dat wil dus zeggen: op elke 100 slachtoffers zijn er 2 Israëlisch en 98 Palestijns…!
Afijn, om eindelijk eens
duidelijkheid te krijgen over hoe alles nou eigenlijk begonnen is, vroeg mijn
vriend mij om voor onszelf én voor
anderen, eens te onderzoeken hoe het
allemaal nou werkelijk in elkaar steekt. Van dat onderzoek is het hier volgende stuk
het resultaat. Bedenk, dat ik probeer om objectief te zijn en dus géén zijde
kies, waar ìk denk/voel/vind- of ontdek dat deze dat niet verdient!
Om een al te rasse
veroordeling van de ene of de andere
partij te voorkomen, heb ik besloten om in mijn onderzoek zo vér in de tijd
terug te gaan, als maar mogelijk is.
Dit heeft mij uiteindelijk gebracht bij Abraham en zijn beide zonen Ismaël (van Hagar) en Izaäk (van Sarah).
Dit heeft mij uiteindelijk gebracht bij Abraham en zijn beide zonen Ismaël (van Hagar) en Izaäk (van Sarah).
Volgens de Bijbelse
tijdlijn is Isaak in 1938 v.Chr. geboren.
Hij trad in 1898 v.Chr. in het
huwelijk met Rebekka. Hij overleed in 1758
v.Chr.
Hij was de enige van de
aartsvaders die Kanaän nooit heeft verlaten, alhoewel hij dit eenmaal
probeerde, maar door God werd teruggeroepen.
Ismaël (Genesis 21)
“20 Ismaël groeide op. Het
ging goed met hem, want God zorgde voor hem. Hij werd jager. 21 Hij ging in de woestijn van Paran wonen. En
Hagar liet hem met een Egyptische vrouw trouwen."
De woestijn van Paran is
een wildernis, gesitueerd in het noordoosten van de traditionele Sinaï en ten zuidzuidoosten
van Kadesh, met de Arabah en Golf van Aqaba aan z'n oostelijke grens. In deze
wildernis trokken Hagar en haar zoon Ismaël rond, totdat zij zich vestigden in
de woestijn van Paran. Het toenmalige plaatsje El Paran is het huidige Eilat.
Tijdens de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948, werd Eilat door de nieuwe
staat Israël ingenomen. Het is nooit onderdeel geweest van het vroegere Kanaän
en was dus altijd Egyptisch-Arabisch. Deze woestijn werd veel later ook doorkruist
door het volk Israël, tijdens de
uittocht uit Egypte.
Ismaël is bekend uit de
Tenach, Bijbel en Koran. Volgens alle drie de religies is Ismaël de voorvader
van de Arabieren. Zijn nakomelingen zouden in voortdurende strijd met elkaar en
hun verdere familie de nakomelingen van Isaak, de latere Israëlieten, leven
(Gen 16 en verder)
Dit even ter illustratie,
hoever het probleem nou werkelijk
teruggaat…
Met in het achterhoofd de
wetenschap dat het om Gods volk gaat, probeer ik toch zo eerlijk en oprecht
mogelijk te zijn en wens de lezer een duidelijk en oprecht document.
(Alle tijdsaanduidingen zijn redelijke schattingen, verkregen uit diverse bronnen.)
(Alle tijdsaanduidingen zijn redelijke schattingen, verkregen uit diverse bronnen.)
Sebo Hilberts, Enschede december
2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten