vrijdag 12 december 2014

Een schreeuw om recht:
De tragedie van het Palestijnse volk

"Het gebeurde in Beit Sahour, een Palestijns dorp nabij Bethlehem. In een internationale groep, waarvan ook gewezen ministers uit Ierland en Duitsland en een voormalige ambassadeur van Frankrijk deel uitmaakten, maakte ik een oriëntatiereis door Israël en de bezette Palestijnse gebieden. Het was in het laatst van augustus 2005 dat wij daar rondtrokken. In de maand dus waarin Gaza werd ontruimd en vergrendeld, terwijl het westoever van de Jordaan, werd geïntensiveerd. Ruim een jaar nadat Israël te kennen had gegeven voluit te zullen voortgaan met het optrekken van de afscheidingsbarrière (muur), ook al had de hoogste rechter ter wereld de uitvoering van dat project onrechtmatig verklaard. Het dramatische conflict tussen de staat Israël en de Palestijnen was toen al bijna zestig jaar aan de gang, de bezetting al bijna veertig jaar en die werd steeds harder."

Zo begint het stuk, dat Dries van Agt schreef over zijn boek "Een schreeuw om recht. De tragedie van het Palestijnse volk.”
Bron: Dries van Agt, ‘Een schreeuw om recht. De tragedie van het Palestijnse volk’, de Bezige Bij (september 2009). 368 pagina’s, met kaarten, chronologie en illustraties. 
ISBN: 978 90 234 5483 0.

Ik kreeg het artikel toegestuurd van mijn soulmate Johan.
Geweldig mooi stuk van onze oud-premier, die en passant z'n “achterkleinzoon”, J.P.  Balkenende, nog even een verbale oorvijg geeft.
Ferme taal, dat weinig aan de verbeelding overlaat en waar ik het volmondig mee eens ben. 
Maar helaas zal dìt boek weinig veranderen, want de wereld van 'christenen' wil het Joodse volk maar àl te graag blijven zien als zijnde 'het volk van God',
waarmee om die reden automatisch het beestachtige genocide-gedrag dan ook stilzwijgend wordt goedgekeurd!! 
"Het is God's volk en dus hebben ze het Allerhoogste Recht aan hun kant..."
De ongelovigen onder ons (die overigens in veel gevallen vele malen christelijker zijn en handelen, dan menig naamchristen) zien dat gelukkig heel anders, maar ook zij 'kunnen' niets doen, omdat het almachtige , maar zéér failliete Amerika de dienst uitmaakt, welke zich fanatiek gesteund weet door de exorbitant rijke joden (jawel!), die in de Amerika vele rijke joodse vingertjes in de Amerikaanseconomische pap hebben. Denk bijv. aan "Beers" (dé  grootste diamantboer ter wereld), of aan de NRA (National Rifle Assosiation, de oppermachtige wapenlobby, onder joods bestuur) en natuurlijk niet te vergeten: de rijkste familie ter wereld, de Rothschilds (de grootste particuliere financier ter wereld en grondleggers/oprichter/mede eigenaren van het IMF, Inter Monutair Fonds. Jawel, diezelfde Rothschilds, waarvan de stamvader, Mayer Amschel,  in 1812 tegenover een generaal de legendarische en zeer veel zeggende woorden uitsprak: "Let me issue and control a nation's money and I'll control the nation." 

Wie is deze Rothschild? 
Met verondersteld geschatte 350 miljard dollar is de familie Rothschild de rijkste nog levende op aarde. Andere schattingen gaan uit van wel, houd u vast, 490 miljard dollar! En alles daar tussen… Het is typerend voor deze bankiersfamilie dat ze de voorgrond nooit opzoekt, steeds in het duister blijft (of is dat bescheidenheid?)

In 1744 werd de Joodse stamvader Mayer Amschel Rothschild (eigenlijk Bauer maar veranderd in Rothschild, naar het rode bordje bovenaan het pandjeshuis van zijn vader) geboren in Duitsland. De familie gaat nog twee eeuwen eerder terug maar het is Mayer die de grote rijkdom zou vergaren voor zijn nazaten. Hij begon een international banking business en delegeerde later aan zijn 5 zonen. De familie werd nadien in de adelstand verheven voor bewezen diensten. In Oostenrijk en Groot-Brittannië breidden ze hun zaken ook uit tot energie, landbouw, mijnen, wijn en, toch wel, liefdadigheid. In latere eeuwen verspreidde de familie zich nog verder tot Napels, Parijs en vele andere steden en zelfs werelddelen. De rijkdom raakte dus verspreid maar of dat met de bijbehorende macht ook zo is? Ze raakten betrokken bij de Napoleontische oorlogen, de slag om Waterloo, het Suez kanaal, de stichting van Rhodesië in de tijd van de kolonisatie; altijd op de achtergrond maar wel als degenen die aan de touwtjes trokken: steeds stonden ze klaar om grote projecten en oorlogen te financieren. Ze verdienden schatten en wie het geld bezit, bezit ook de bijbehorende macht.

Er zijn waarschijnlijk bibliotheekzalen vol over de Rothschilds  geschreven en het Internet staat proppievol met informatie, echter… hoe meer je over ze leest en bekijkt, hoe groter het mysterie lijkt te worden. “There is no book about them that is both revealing ànd accurat”, schreef de Britse journalist en historicus Paul Johnson. Al meer dan twee eeuwen doen er geruchten de ronde over deze familie, hun rijkdom en macht maar niemand die er het fijne van lijkt te weten, hetgeen naar alle waarschijnlijkheid precies de bedoeling is...
Enkele citaten kunnen toch misschien de ogen openen en meer licht schijnen op de ware, onderliggende bedoelingen van deze illustere familie:
Allereerst vanuit de literatuur waar de Amerikaans-Italiaanse schrijver Mario Puzo ooit schreef: “Achter elk groot fortuin schuilt een misdaad”.
Maar vooral van twee Rothschilds zèlf, zijnde Mayer Rothschild in 1790: “Geef me de macht over het geld van een natie en het is me om het even wie de wetten maakt”.
En Rothschild Brothers of Londen (1863): “The few who understand the system will either be so interested from it’s profits, of so dependent on it’s favors, that there will be no opposition from that class”. Tenslotte op de foto hieronder nog een zeer opmerkelijke en veelzeggende uitspraak van Nathan Rothschild, die door vader Amschel tot hoofd van de familie benoemd werd.(16 -09- 1777 – 28 -07-1836):

De Rothschild-methode: Financier, creëer schuld, schuld die aan jouw familie is verschuldigd. Leen aan iedereen die het nodig heeft en maak je geen zorgen of ze je kunnen terugbetalen. Bereken rente en huur , waardoor de schuld groeit. Zorg dat iedereen jou geld schuldig is en wanneer ze niet kunnen terugbetalen pak dan hun goed (onderpand, dat ze contractueel garanderen). Maar wanneer je binnen de familie leent, bereken nooit rente. Al het familiekapitaal is het familiekapitaal en niemand mag ten koste van zijn broer verdienen.
En laten we eerlijk zijn, gezien vanuit bijbels perspectief is één en ander toch aardig uitgekomen..:
“Want de Here God zal u zegenen, zoals hij u beloofd heeft, en u zult geld uitlenen aan vele volkeren, maar u zult niet lenen; en u zult heersen over vele volkeren, maar zij zullen niet heersen over u.” (Deut. 15:6)

De geschiedenis van Palestina kort samengevat

Terwijl de Engelsen verwikkeld waren in conflicten tijdens de Napoleontische periode, pompte de famlie Rothshild geld in de Engelse oorlogsindustrie. Het leverde de familie niet alleen de faam van vrijgevigheid op: de Rotschilds werden er door verdiende commissies alleen maar rijker van. Ook zorgde de familie voor de financiering van het Suezkanaal. De Oostenrijkse keizer bezorgde alle zonen de titel van baron.
De Rotschilds waren nauw betrokken bij de oprichting van de Joodse Staat. Baron Edmond James de Rotschild was patroon van de eerste joodse nederzetting in Palestina.

Maar eerst iets over Palestina zèlf.Het woord Palestina (Falastina, Falastin, Phalastin, e.d.) is afgeleid van Filistea, het land van de Filistijnen. Het land kreeg in 135 na Christus de naam Palestina van de Romeinse bezetter. Die beoogde, na de wrede onderdrukking van de Joodse opstand, de namen Israël en Judea te doen vergeten. 
Tot rond 1400 v. Chr. had het gebied diverse namen. De belangrijkste is Kanaän. De geschiedenis van het land beslaat een periode van meer dan 5.000 jaar. Een stad als Jeruzalem (Jebus) was al een bloeiende gemeenschap ver vóór de geschiedenis van Israël begon. Een andere stad, Jericho, geldt zelfs als een van de oudste woongemeenschappen op aarde.
Eeuwenlang, onder Ottomaans bestuur,  wordt het Zuid-Syrië genoemd. Het is een vage en onbeduidende provincie van het grote buurland in het noorden. In de 19e eeuw raakt het in een staat van verwaarlozing. Veel mensen trekken weg. Er is moerasvorming en er heerst malaria.
Vanaf ongeveer 1880 keren grote groepen joden (vooral uit Oost-Europa) terug naar wat ze zien als hun oude vaderland. De meesten zijn aanhanger van het zionisme. Ze hopen in Palestina een eigen staat te stichten en daarin veilig te kunnen leven. Vanwege de nieuw ontstane welvaart komen er ook veel nieuwe Arabieren wonen. De meesten  komen uit de omringende landen: Syrië, Egypte, Libanon. Maar ook vestigen zich er grote groepen Europese moslims, o.a. uit Bosnië. 
Tussen de Joodse en Arabische inwoners ontstaat onenigheid, die uitloopt op een gewapend conflict.
Vanaf 1920 komt het gebied onder Brits gezag. Het wordt een mandaatgebied, onder toezicht van de Volkenbond. In deze periode wordt verreweg het grootste deel van Palestina, bijna 80%, oostelijk gelegen van de Jordaan, door de Britten afgesplitst. Ze geven het de naam Transjordanië. Het wordt onder bestuur gesteld van de Hasjemitische koningsfamilie Hoessein. Het was de eerdere machthebbers, de Ottomanen, niet gelukt, rust te brengen in de steeds grimmiger wordende verhoudingen tussen enerzijds Arabische allochtonen en immigranten en anderzijds de joodse immigranten. Ook de Britten falen. Het komt tot gruwelijke wederzijdse moordpartijen. Zo wordt de Joodse gemeenschap van Hebron in de jaren 1920 uitgeroeid. De Arabieren komen in opstand tegen de steeds toenemende aantallen geïmmigreerde Joden.
Walter Rotschild was betrokken bij de Balfour Declaration, waarin een land in Palestina werd beloofd aan de joden èn Palestijnen.

Balfour Declaration en het Brits Mandaat
Arthur James Balfour (1848-1930)
Van 1902 tot 1905 eerste minister van Engeland.
In november 1917 richtte Balfour een brief aan de voorzitter van de Zionistische Wereldfederatie. Een brief met verstrekkende gevolgen. Zelfs in onze 21e eeuw  leidt die brief tot grote misverstanden tussen voor- en tegenstanders van de Joodse immigratie naar Palestina. Voor de zionisten was die brief de hartstochtelijk gewenste rechtvaardiging om de massale terugkeer naar  Israël met hernieuwd enthousiasme aan te vangen. Volgens critici vormt de brief een bewijs voor de dubbelhartige Midden-Oostenpolitiek van het Verenigd Koninkrijk.  Zeker, omdat Balfour ervan beticht werd anti-joods te zijn. Zijn brief zou niet zozeer pro-joods bedoeld zijn, alswel bedoelt als een poging om de enorme immigraties naar Engeland tegen te gaan.

Balfour Declaration:
 To Walter Rotschild, voorz. v. d. Zionistische Wereldfederatie:
"Met groot genoegen zend ik u namens Zijne Majesteits regering de volgende verklaring van sympathie met het Joodse zionistische streven. Ze werd het kabinet voorgelegd en door het kabinet goedgekeurd. Zijner Majesteits regering staat welwillend tegenover de oprichting van een nationaal tehuis voor het Joodse volk in Palestina en zal zich de grootste inspanningen getroosten om het bereiken van dat doel te vergemakkelijken, waarbij vanzelfsprekend niets gedaan kan worden dat aan de burgerlijke en religieuze rechten van niet-Joodse gemeenschappen in Palestina of aan de rechten van de Joden als burgers van andere landen afbreuk zou kunnen doen. Ik ben u erkentelijk wanneer u deze verklaring ter kennis wilt brengen van de Zionistische Federatie."

De Volkenbond gaf begin 19e eeuw aan “ontwikkelde" landen  een mandaat om “volkeren die nog niet op eigen benen kunnen staan” voorlopig te besturen. Zodoende komt Palestina in 1917/18 onder Engels mandaat. Het Brits mandaat wordt in 1948 opgeheven. Engeland trekt zijn handen van het gebied af.. Er worden drie redenen genoemd:
1 Veel historici menen dat de Israëlische terreur (o.a. het opblazen van het King David-hotel   in Jeruzalem met veel slachtoffers en het ophangen van twee sergeants door Irgoen/Stern),   de doorslag heeft gegeven. 
2 Anderen zoeken de oorzaak in de financiële problemen binnen het Verenigd Koninkrijk na WO2. Deze mening sluit aan bij de terugtrekking van het VK uit andere delen van het Britse  Rijk, zoals India. 
3 Een derde reden is de toenemende druk op het VK van de Verenigde Staten van Amerika, waar de joodse kwestie steeds hoger op de politieke agenda komt te staan.


VOOR VERVOLG V.H.  ARTIKEL KLIK OP "OUDERE BERICHTEN", RECHTSONDER

Geen opmerkingen:

Een reactie posten