De opkomst van de islam
(ca. 612 n. Chr.)

Mohammed: Geboortedatum ca. 570 in Mekka. Sterfdatum 8 juni 632 in Medina.

Rond zijn 42ste jaar begon Mohammed in Mekka als profeet op te treden en riep hij zijn plaatsgenoten op geen afgoden meer te aanbidden. Dit was ongeveer twee jaar nadat hij op z'n 40ste zijn eerste van de 25 openbaringen zou hebben ontvangen van Djibriel (Gabriël). Aanvankelijk had hij slechts weinig aanhangers.  Z’n vrouw was zijn eerste en trouwste aanhanger, waarna zijn oom volgde en nog enkele andere familieleden, waaronder een volle neef van Mohammed. Na één van z’n eerste publieke optredens groeide zijn aanhang explosief. Zijn boodschap van monotheïsme kon evenwel rekenen op bijzonder veel tegenstand van de heersende klasse. De ‘veelgoden-cultus’,  die er in Mohammeds regio rondom het heiligdom Mekka gold, bracht de heersers veel geld en aanzien, dus die zaten hier echt niet op te wachten .
Bang als ze waren om hun status, rijkdom en vooral macht te verliezen, boden de heersers Mohammed aan om leider te worden van Mekka, maar dan moest hij onverwijld stoppen met prediken. Deze had hier, ondanks zo’n geweldige positie in het vooruitzicht, geen enkele behoefte in en zag het aanbod van de heersers veeleer als een bevestiging, dat hij op de juiste weg zat. 
Het ging er steeds meer op lijken dat Mohammed de grondlegger zou worden van een gloednieuwe religie. In een griezelig kort tijdsbestek breidde zijn geloof zich uit tot ver buiten zijn eigen landsgrenzen, Arabië.

Arabieren veroveren Palestina (636 n, Chr.)

Vier jaar na Mohammed’s dood, in 636 n. Chr., vallen Arabische Mohammedanen Palestina binnen.  Ze maken Jeruzalem,  na Mekka en Medina,  tot hun derde heilige stad. 

Dat deze daad in het jaar 636 voor bijna 900 jaar van diepe ellende, terreur, opstanden en oorlogen zou zorgen (ook binnen de eigen moslim-bevolkingsgroepen), konden ze  natuurlijk niet in het minst vermoeden. Hieronder een kleine opsomming van de verschillende moslim-stammen/landen, die beurtelings Palestina binnenvielen:
Eerst proberen de christenen het. In 1099.  De moslims moeten verdreven worden uit het ‘Heilige Land’, hetgeen een prima politiek kolfje is naar de hand van de westerse (machtswellustige) pausen.
De Kruisvaarders veroveren Jeruzalem en stichten daar het “Latijnse Koninkrijk”.
Vervolgens kwam 88 jaar later, in 1187,  Saladin, een mohammedaanse vorst uit Egypte, een einde maken aan de christelijke overheersing. Door de legers van de christenen bij  “de Hoorns van Hittin” te verslaan maakte hij een resoluut einde aan het Latijnse Koninkrijk.
1263.  De Mammelukse Sultan Beybars van Egypte veroverde de nog overgebleven vestingen van de Kruisvaarders. De Mammelukken regeren nu 250 jaar over de kuststeden. 
1400. Mongoolse stammen, onder aanvoering van Tamerlan, vallen Palestina binnen. 
1517.  Het Turkse Ottomaanse Keizerrijk verovert Palestina en houdt het 400 jaar in zijn bezit.

Van 1517 tot 1917  werd Palestina bestuurd door het Ottomaanse Keizerrijk, totdat de Engelsen tegen het eind van de Eerste Wereldoorlog een einde maakten aan het 400 jaar durende bewind van de Ottomanen. Dit was grotendeels te danken aan de Engelse schrijver-avonturier-archeoloog, en inlichtingenofficier Thomas Edward Lawrence.

Door deze man (bijgenaamd  Lawrence of Arabia) werd destijds  een opstand op touw gezet tegen de Ottomanen. De Engelsen  beloofden de Arabieren onafhankelijkheid. Met steun- en onder gezag van Engeland werden in 1917 de Turken verdreven.
Na de Eerste Wereldoorlog kwam  Engeland de afspraken niet na waardoor er geen onafhankelijke Arabische staat kwam. In plaats daarvan werden ze onderdeel van  Brits Palestina. In 1946 werd onafhankelijkheid wel een feit en ging het land verder onder de naam Trans-Jordanië. De Verenigde Naties wilden enige jaren daarna Palestina opdelen in een Joods en een Arabisch deel, maar doordat de Emir van Jordanië een overeenkomst sloot met de Joodse leiders werd besloten het land te verdelen tussen de Joodse Staat en Trans-Jordanië. Toen er oorlog kwam tussen Israël en de Arabische Liga was het Jordanië dat het gebied dat nu bekend staat als de Westelijke Jordaanoever veroverde op de Arabieren en dat annexeerde. Het land ging verder onder de naam Jordanië. Alleen Groot-Brittannië  en Pakistan erkenden dit, maar de andere Arabische Naties keurden dit af. In 1967 was het Israël dat de Westelijke Jordaanoever op Jordanië veroverde. Deze strijd duurde formeel voort tot 1994. Toen pas werd een vredesverdrag getekend.